Zaterdagavond

Gisteren trakteerde lief me op een diner bij Seinpost. Afgelopen week was ik jarig en in plaats van cadeaus geven we elkaar al jaren een etentje. Het eten was weer heerlijk, maar daar gaat het deze blog niet over.

Op weg naar de tramhalte liep een gezin met twee kinderen voor ons. Opeens zien we de kinderen naar een
verlicht raam spurten en schaamteloos naar binnen staren. De ouders stonden er wat bij te kijken en een beetje te grinniken. Toen wij ze voorbij liepen, begrepen we ook waarom de kinderen zo schaamteloos stonden te kijken. In het huis werd Sinterklaas gevierd en de Sint en zijn Pieten waren heel duidelijk te zien. Het was prachtig om te zien hoe de kinderen geen enkele remming hadden en gewoon naar de Sint stonden te kijken. Volgens mij moet het ook een prachtig gezicht vanuit het huis geweest zijn, die twee kopjes boven de vensterbank.

Na de tramrit en een korte wandeling zaten we in Seinpost aan tafel. Komt er even later een groepje van vijf personen binnen en de dames in het gezelschap hadden allebei een hondje bij zich. Van die kleine schoothondjes, ik weet de naam niet precies. Maar goed, best wel apart om in een dergelijk restaurant gewoon met honden binnen te lopen. Het waren duidelijk bekenden van het restaurant, want er werd probleemloos een stoel bijgeschoven voor de honden. Ze moesten wel een stoel delen, ik denk dat ieder zijn eigen stoel ook het personeel wat te gortig werd.
De rest van de avond hebben de hondjes zich trouwens voorbeeldig gedragen en ik kan me voorstellen dat de heren aan tafel wat jaloers waren. De dames hadden namelijk erg veel aandacht voor de dieren.

Oh ja, had ik al gemeld dat ik spruiten en zuurkool heb gegeten tijdens de maaltijd? Sterker nog, het was een van de smakelijkste gangen van het menu.

Vuurwerk

Vorig weekend bij Seinpost in Scheveningen gegeten. Heel erg lekker. Met een prachtig uitzicht over de zee. Gelukkig was het geen strak blauwe hemel, maar waren er wat donkere, dreigende wolken, terwijl het gelukkig geen somber weer was.

De weg langs het restaurant was een groot deel van de avond rustig, dus konden we echt op ons gemak van het uitzicht (en het eten, maar dat heeft nou eenmaal minder last van passerend verkeer, zeker als de ramen dicht zijn) genieten. Totdat het donker werd. Ik had het me totaal niet gerealiseerd, maar het is deze weken vuurwerkfestival in Scheveningen. En dat begint natuurlijk niet als het nog licht is.
Langzaam maar zeker werd het steeds wat drukker en op een gegeven moment barstte het vuurwerk los. Fraai om te zien en dat vond eigenlijk iedereen in het restaurant wel. Grappig om te zien hoe iedereen zich omdraaide en en masse één richting uit keek. Er was even geen aandacht voor het restaurant en het eten. Volgens mij vond de bediening het ook niet erg, want ze hadden zo ook even de tijd om te kijken.

Opeens hoorde ik op de tafel naast me iemand zeggen; "dat is nou een drone." Ik meteen kijken natuurlijk. Het was dan wel zaterdagavond, en dan denk ik meestal niet aan mijn werk, maar het blijft toch altijd leuk, vliegtuigjes kijken. En jawel, daar hing pontificaal voor ons uit een drone, volgens mij druk met opnames maken van het vuurwerk. Ondertussen hadden wat meer mensen door dat hij daar vloog, want je zag er steeds meer naar het vliegtuigje kijken.

Grappig om die commotie zo eens te zien, maar ik heb maar niet gezegd dat die toestellen mijn dagelijks werk zijn. Ik wilde namelijk rustig verder genieten van het heerlijke eten.

Vliegende mieren

Het was gisteren en vandaag weer zo ver: de uittocht van de vliegende mieren. Zodra het warm wordt, dan komen ze er aan. Meestal is het in een dag of twee ook wel weer bekeken.

De vogels weten dat natuurlijk ook. Vandaag op de fiets op weg naar het werk kwam ik ook overal onderweg kauwen en kraaien tegen die het wegdek aan het opeten waren. Ze deden zich ongetwijfeld tegoed aan de mieren die in enorme aantallen aanwezig zijn.

Ik herinner me dat nog wel van ons vorige huis. Op zo'n dag als vandaag was het ook de hele dag vergeven van de vogels op het kruispunt voor ons huis. Alsof er voor een heel jaar gegeten moest worden.

Wat vinden onze poezen er van, vraag je je af? Weinig, heel eerlijk gezegd. Gisteren in de tuin vloog zo'n mier tegen Truus op. Ze merkte het wel, maar deed niet veel meer dan verstoord kijken wie er tegen haar aan geknald was. En Joep? Die had alleen maar oog voor een duif, vergat zelfs de merels om hem heen, dus laat staan de vliegende mieren.

Paps

Gisteravond hadden we met mijn vader afgesproken. Eerst een biertje in de kroeg (De Klomp, maar dat hebben de vaste lezers vast kunnen raden) en daarna gegeten bij Matties. De reden om af te spreken was wat minder leuk. Vorige week is een van zijn vriendinnen overleden en met haar begeleiden heeft hij het de afgelopen weken razend druk gehad. We spreken elkaar niet dagelijks of wekelijks, dus het is een beetje langs mij heen gegaan, totdat ik vorige week een afspraak met hem wilde maken. Toen hoorde we dat zijn vriendin op sterven lag (en die nacht daarna ook daadwerkelijk is overleden).
Gisteren was de crematie van die vriendin en we hadden aan mijn vader voorgesteld om 's avonds dan een hapje met hem te eten. Had hij meteen wat afleiding na zo'n zware dag en zware weken en kon hij ook een beetje zijn verhaal kwijt. Ere wie ere toekomt trouwens, het idee om hem uit te nodigen kwam bij Corinne vandaan.

Het is een hele leuke avond geworden. Allereerst natuurlijk in de kroeg. Corinne en ik zaten al op hem te wachten (de Leffe Radieuse was al voor een kwart leeg) toen hij met zijn fluitje bier aan kwam zetten. Het was direct duidelijk dat hij zin had in een gezellige avond.
Na het biertje zijn we dus naar Matties geweest, een leuk, klein restaurant dat nieuw was voor mijn vader. Daar hebben we gezellig verder gekletst over van alles en nog wat. Uiteraard ook veel over zijn overleden vriendin en over de crematie van eerder die dag. Ik kon merken dat hij het fijn vond om zo uitgebreid kletsen met ons. Mijn zus, zo bleek uit de verhalen van pa, was naar de crematie gekomen "om hem in zijn verdriet te steunen". Het was voor ons overduidelijk dat het hem heel goed deed dat mijn zus (goeie aktie, zus!) die tijd en aandacht voor hem had. Daar kwam dan de avond met ons samen bij, waar hij ook overduidelijk plezier aan beleefde. Ook wij hadden het prima naar ons zin hoor, denk niet dat wij er als zoutzakken bij hebben gezeten.
Na het eten zijn we nog voor een afzakkertje terug naar de kroeg gegaan. We waren duidelijk alle drie nog niet klaar met deze avond. Pa aan de koffie met cognac, Corinne aan de thee en ik aan de 400 Pound Monkey (als ze een bier naar je vernoemt hebben, moet je het natuurlijk ook wel drinken. :)).
Uiteindelijk ging mijn vader naar de bushalte, terug naar huis en zijn wij naar huis gewandeld. Een mooie afsluiting van een hele aangename avond.

Zoals al eerder gezegd, we hebben echt niet dagelijks of wekelijk contact, maar op dit soort dagen merk je maar weer dat het heel prettig is om zo'n vertrouwde omgeving als je familie te hebben waarop je altijd terug kan vallen. Het deed mijn vader gisteren zichtbaar goed dat zijn kinderen plus aanhang met hem meeleefden en hem wat extra aandacht gunden.

Het genoegen was geheel wederzijds, paps.

Stroopwafels

Al flink wat jaren kom ik voor een project regelmatig op bezoek bij een Europees agentschap in Keulen. Bij wijze van grap zei mijn Engelse collega een keer dat ik wel eens koekjes voor bij de koffie mocht meenemen als ik op bezoek kwam. Dat laat ik me natuurlijk geen twee maal zeggen. Het eerstvolgende bezoek had ik een pak stroopwafels meegenomen. Bij het agentschap werkt een radjetoe aan nationaliteiten, waaronder (uiteraard) Nederlanders.
De paar Nederlanders die ik daar ken en waar ik mee werk vonden de stroopwafels een uitermate goed idee en tegenwoordig doe ik ze geen groter plezier dan bij een bezoek een pakje mee te nemen. Het liefst vers van de markt. Voor de niet-Nederlandse collega's waren de stroopwafels nieuw, maar ook die doe ik er dus een groot plezier mee.

Komende week wordt mijn laatste bezoek aan Keulen voor dit project. Er komt na een jaar of 5 een eind aan mijn deelname aan het werk, omdat ik aan het begin van dit jaar intern de overheid van baan ben veranderd. Gisteren op de markt hier in Delft een pakje stroopwafels gekocht, om het allemaal op de goede manier af te sluiten. Nu alleen nog hopen dat ik ze van de week niet vergeet mee te nemen.

Anders zit er niets anders op dan ze zelf maar opeten. :)

Zaterdag

Onze zaterdagen zijn over het algemeen voorspelbaar saai. We werken allebei en dus komt het huishouden neer op het weekend. Je kan je voorstellen dat normaal gesproken de zaterdagen aan stoffen, zuigen en de was doen op gaan. Maar gisteren liep de zaterdag anders, wel zo leuk.

Corinne wilde al een tijdje naar Lena, een Nederlandse film, en gisteren draaide deze voor de laatste week in Filmhuis Lumen. We besloten dus de huishoudboel de boel te laten en in de middag naar de film te gaan. Hij begon om half 3, een best wel wat onhandige tijd, maar goed. Op weg naar de bioscoop nog even een boek opgehaald in bij Huyser en toen met een mok thee de zaal in. De film was erg boeiend en zet je zeker aan het denken. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nu precies van de film vind. De hoofdrolspeelster was in ieder geval prima, een nog totaal onbekende actrice die haar rol heel naturel neerzette. Je waande je echt in de hedendaagse tienertijd, waarbij natuurlijk flarden van mijn eigen tienertijd weer naar boven kwamen. Vooral de grootschalige feesten en de discotheek brachten mijn weerzin uit die tijd weer sterk terug naar boven.
Het eind van de film is wat slap. Ik kreeg sterk de indruk dat ze zich niet goed raad wisten met het afronden van het verhaal.

Na de film een biertje gehaald bij onze stamkroeg, de Klomp. Corinne zat aan de IPA (400 pound monkey) en ik aan de Westmalle Tripel. Lekker wat bijgekletst met de eigenaren in een nog rustige kroeg. De bieren smaakten goed, dus was er weinig voor nodig om ons een tweede fles te laten bestellen. Die smaakte zeker niet minder.
Daar hebben we het wel bij gelaten, want ik moest nog voor het eten thuis gaan zorgen. Hertenbiefstuk met ovenfrites en een salade. Lekker met een mooie fles Châteauneuf du Pape er bij. Helaas wilde de kurk niet echt makkelijk uit de fles. Driekwart kreeg ik er wel uit, maar de rest was erg verbrokkeld en er restte me niets anders dan de kurk dan maar door te duwen de fles in. Jammer van zo'n wijn, maar gelukkig smaakte hij er niet minder om.

Op deze manier verliep de zaterdagmiddag dus heel wat anders dan we normaal gewend zijn. We voelden ons er heel prettig bij.

Visite

Gisteravond goede vrienden van ons op bezoek gehad voor het eten (en wat drinken).
Corinne had een heerlijk voorgerecht gemaakt van grapefruit en venkel, met een dressing van olie, venkelzaad, knoflook en platte peterselie. Lekker met een niet helemaal droge Cava erbij.

Mijn hoofdgerecht was een Italiaanse stoofpot (Peposo) met aardappelpuree. Daar serveerde ik een lekkere Spaanse rode wijn bij. Geen moeilijk recept, maar een heerlijk resultaat door het slow cooking (in totaal zo'n 8 uur in de oven).

Het dessert was pannacotta met banaan en een sinaasappelsaus. Ook weer een heerlijke creatie van Corinne. Hier serveerden we een Australische dessertwijn bij. Nét niet te zoet, dus een prima begeleider.

Verder bestond de avond vooral uit bijpraten en de laatste nieuwtjes van het werk, de kinderen en allerlei andere privé dingen. En uiteraard uit het kroelen met Truus (die ken je wellicht van de blog van Corinne). Zij had de hele tafel tot haar territorium verklaard toen we eenmaal alles afgeruimd hadden. Van hot naar haar liep ze, luid snorrend en overal haar kroeltjes en aandacht halen. Poes had het duidelijk naar de zin.

Aan het eind van de avond waren we het er allemaal over eens; een afwasmachine is toch eigenlijk wel een onmisbaar apparaat in het hedendaagse huishouden.

Kaas

Nee, deze blog wordt geen loflied over het boek van Willem Elsschot. Dat zou beter bij mijn tabje lezen passen.

Het gaat me vandaag om de gewone Hollandse belegen kaas. Van die lekkere oude belegen kaas. Pittig en vol van smaak.

Ik zit net, als ontbijt, een bruine boterham met deze kaas te eten en bedenk me dat ik dat eigenlijk wel heel erg lekker vind. Het is ook altijd iets waar ik naar verlang als we aan het eind van een vakantiereis zijn. Zeker als het ontbijt vooral uit eieren en spek met toast heeft bestaan in de vakantie. Dan doe je mij eigenlijk geen groter plezier als ik weer thuis ben dan een lekkere dubbele boterham met kaas. Uiteraard donker bruin brood (bij ons omegamout) en pittig belegen boerenkaas (zo heet het tenminste bij onze marktkoopman).

Ik hoop dat het water jullie al een beetje in de mond loopt.

Tot slot nog een klein raadsel:
Waarom kom ik een foto van Beau van Erven Dorens tegen als ik naar een afbeelding van een boterham met kaas google? Als je het antwoord weet, dan hoor ik het graag, ik heb in ieder geval geen flauw idee.