Verjaardag

Gisteren was mijn lief jarig. Overdag waren we allebei vrij en hebben we een beetje relaxed aan gedaan. Niet de hele dag in coma gelegen hoor, maar wel genoten van het feit dat we weinig hoefde te doen. Onze inspanning bestond vooral uit het voorbereiden van wat schilderwerk aan ons huis (soppen en schuren, zeg maar).

Mijn lief had helemaal geen trek in een grootschalig feest, dus hebben we 's avonds een klein clubje uitgenodigd voor een drankje in ons stamcafé. Het werd een redelijk drukke avond in de kroeg, maar dat verhoogde uiteindelijk de feestvreugde alleen maar. Ons gezelschap nam twee tafels in het voorste deel van het café in beslag, zodat we in de buurt van de vaste gasten bleven. De discussies en gesprekken aan onze tafels waren levendig en plezierig. Een beetje bijpraten, want we hadden ze per slot van rekening al bijna twee weken niet meer gezien. Gelukkig waren we niet overdreven luidruchtig, zelfs niet toen er al redelijk wat bieren langs waren gekomen, dus ik ga er van uit dat de anderen het ook wel gezellig vonden dat wij daar zaten.

Een flink deel van onze gasten moest vandaag weer werken, dus enigszins bijtijds ging een deel van de groep richting bus- en treinstation. Wij bleven nog even zitten met mijn vader. Eén van de stamgasten, H., schoof ook nog even aan. Mijn vader hield wel angstvallig zijn telefoon in de gaten, want hij wilde de laatste trein niet missen. Ondertussen dronken we nog een afzakkertje en wij zijn een pietsie na middernacht op ons gemak naar huis gewandeld.

Corinne wilde haar verjaardag klein en knus vieren en dat is zeker gelukt. Vanmorgen keken we op een hele leuke avond terug (ook al bleven de ogen wat moeilijk open).

Fijn

Vandaag was in meerdere opzichten een fijne dag.

Allereerst zijn we vanmorgen lekker in bad geweest. We hebben een heerlijk tweepersoons bubbelbad en daar liggen we op zondag graag in te dobberen. Niet te lang, daar hebben we het geduld niet voor.
Normaal eten we na het badderen ons eigen gebakken brood, maar dat liep vandaag wat anders. We hadden ons ingeschreven voor een Kunstlunch bij De Klomp (je weet wel, onze stamkroeg).
De dames hadden zich enorm uitgesloofd om ons te verwennen met de lunch. Een hoop zelfgemaakte dingen (tomatensoep, quiche lorraine, mascarpone taart), aangevuld met lekkere broodjes, koffie, thee, melk en fruitsalade. We hebben zitten smullen.

Na de lunch moesten we de kroeg alweer uit (kaarsjes zelf even uit blazen, aub :)). Op weg naar museum de Prinsenhof, onder begeleiding van een lekker zonnetje. Terwijl onze kroegbazin de toegang tot het museum regelde, ging een deel van onze groep een ouderwets snoepwinkeltje in (naam ben ik vergeten, maar ga maar kijken op het St. Agathaplein). De rondleiding was leuk. Onze gids wist aanstekelijk te vertellen over het verleden van Delft en Willem van Oranje. Zo af en toe waande je je gewoon in de middeleeuwen.

Toen de rondleiding er eenmaal opzat, gingen we (nog steeds begeleid door dat lekkere zonnetje) weer terug naar de kroeg. Eenmaal terug in de kroeg namen we nog een afzakkertje. Je merkte dat de groep die de hele kunstlunch deed al een stuk losser was en wat meer contact met elkaar had.

Wij konden niet te lang blijven, want we moesten nog even langs N., om voor haar drie kerels te zorgen. Twee van de heren lagen voluit gestrekt in de zon toen wij er aan kwamen. Zodra ze merkten dat we voor de deur stonden, kwamen ze er luid miauwend en met opgeheven staart aan. Je merkte wel dat ze nog wat slaperig waren. Dat zonnetje moet ze goed gedaan hebben.

Na deze verzorging gingen we terug naar huis. Het was mijn beurt om te koken. Biefstuk met een tomaten-uiensaus, ovenfrites en een frisse, biologische salade. Afgerond met een mooie fles rode wijn (uit de Bordeaux).

Nu buiken we wat uit en ik zit met Joep op schoot deze blog te schrijven. Hij rekt zich nog eens lekker uit, duidelijk niet in de stemming om een blog te schrijven.

Maar het fijne is nog niet over. Komende week zijn we namelijk allebei vrij. Dus nu hoef ik geen brood te maken om morgen mee te nemen (wel vers brood voor morgen bakken) en ik hoef ook de wekker voor morgenochtend niet te zetten. We nemen zo nog een borreltje en gaan dan lekker een aflevering van Joanna Lumley die de Nijl afreist kijken.

Paps

Gisteravond hadden we met mijn vader afgesproken. Eerst een biertje in de kroeg (De Klomp, maar dat hebben de vaste lezers vast kunnen raden) en daarna gegeten bij Matties. De reden om af te spreken was wat minder leuk. Vorige week is een van zijn vriendinnen overleden en met haar begeleiden heeft hij het de afgelopen weken razend druk gehad. We spreken elkaar niet dagelijks of wekelijks, dus het is een beetje langs mij heen gegaan, totdat ik vorige week een afspraak met hem wilde maken. Toen hoorde we dat zijn vriendin op sterven lag (en die nacht daarna ook daadwerkelijk is overleden).
Gisteren was de crematie van die vriendin en we hadden aan mijn vader voorgesteld om 's avonds dan een hapje met hem te eten. Had hij meteen wat afleiding na zo'n zware dag en zware weken en kon hij ook een beetje zijn verhaal kwijt. Ere wie ere toekomt trouwens, het idee om hem uit te nodigen kwam bij Corinne vandaan.

Het is een hele leuke avond geworden. Allereerst natuurlijk in de kroeg. Corinne en ik zaten al op hem te wachten (de Leffe Radieuse was al voor een kwart leeg) toen hij met zijn fluitje bier aan kwam zetten. Het was direct duidelijk dat hij zin had in een gezellige avond.
Na het biertje zijn we dus naar Matties geweest, een leuk, klein restaurant dat nieuw was voor mijn vader. Daar hebben we gezellig verder gekletst over van alles en nog wat. Uiteraard ook veel over zijn overleden vriendin en over de crematie van eerder die dag. Ik kon merken dat hij het fijn vond om zo uitgebreid kletsen met ons. Mijn zus, zo bleek uit de verhalen van pa, was naar de crematie gekomen "om hem in zijn verdriet te steunen". Het was voor ons overduidelijk dat het hem heel goed deed dat mijn zus (goeie aktie, zus!) die tijd en aandacht voor hem had. Daar kwam dan de avond met ons samen bij, waar hij ook overduidelijk plezier aan beleefde. Ook wij hadden het prima naar ons zin hoor, denk niet dat wij er als zoutzakken bij hebben gezeten.
Na het eten zijn we nog voor een afzakkertje terug naar de kroeg gegaan. We waren duidelijk alle drie nog niet klaar met deze avond. Pa aan de koffie met cognac, Corinne aan de thee en ik aan de 400 Pound Monkey (als ze een bier naar je vernoemt hebben, moet je het natuurlijk ook wel drinken. :)).
Uiteindelijk ging mijn vader naar de bushalte, terug naar huis en zijn wij naar huis gewandeld. Een mooie afsluiting van een hele aangename avond.

Zoals al eerder gezegd, we hebben echt niet dagelijks of wekelijk contact, maar op dit soort dagen merk je maar weer dat het heel prettig is om zo'n vertrouwde omgeving als je familie te hebben waarop je altijd terug kan vallen. Het deed mijn vader gisteren zichtbaar goed dat zijn kinderen plus aanhang met hem meeleefden en hem wat extra aandacht gunden.

Het genoegen was geheel wederzijds, paps.

Zaterdag

Onze zaterdagen zijn over het algemeen voorspelbaar saai. We werken allebei en dus komt het huishouden neer op het weekend. Je kan je voorstellen dat normaal gesproken de zaterdagen aan stoffen, zuigen en de was doen op gaan. Maar gisteren liep de zaterdag anders, wel zo leuk.

Corinne wilde al een tijdje naar Lena, een Nederlandse film, en gisteren draaide deze voor de laatste week in Filmhuis Lumen. We besloten dus de huishoudboel de boel te laten en in de middag naar de film te gaan. Hij begon om half 3, een best wel wat onhandige tijd, maar goed. Op weg naar de bioscoop nog even een boek opgehaald in bij Huyser en toen met een mok thee de zaal in. De film was erg boeiend en zet je zeker aan het denken. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nu precies van de film vind. De hoofdrolspeelster was in ieder geval prima, een nog totaal onbekende actrice die haar rol heel naturel neerzette. Je waande je echt in de hedendaagse tienertijd, waarbij natuurlijk flarden van mijn eigen tienertijd weer naar boven kwamen. Vooral de grootschalige feesten en de discotheek brachten mijn weerzin uit die tijd weer sterk terug naar boven.
Het eind van de film is wat slap. Ik kreeg sterk de indruk dat ze zich niet goed raad wisten met het afronden van het verhaal.

Na de film een biertje gehaald bij onze stamkroeg, de Klomp. Corinne zat aan de IPA (400 pound monkey) en ik aan de Westmalle Tripel. Lekker wat bijgekletst met de eigenaren in een nog rustige kroeg. De bieren smaakten goed, dus was er weinig voor nodig om ons een tweede fles te laten bestellen. Die smaakte zeker niet minder.
Daar hebben we het wel bij gelaten, want ik moest nog voor het eten thuis gaan zorgen. Hertenbiefstuk met ovenfrites en een salade. Lekker met een mooie fles Châteauneuf du Pape er bij. Helaas wilde de kurk niet echt makkelijk uit de fles. Driekwart kreeg ik er wel uit, maar de rest was erg verbrokkeld en er restte me niets anders dan de kurk dan maar door te duwen de fles in. Jammer van zo'n wijn, maar gelukkig smaakte hij er niet minder om.

Op deze manier verliep de zaterdagmiddag dus heel wat anders dan we normaal gewend zijn. We voelden ons er heel prettig bij.