Lezen

Vandaag een tweetal boeken. Allereerst een die ik nog niet gelezen heb. Sterker nog, ik heb het boek nog nooit gezien. Maar een goede internet vriendin van me, Jeanette Vaughan, heeft haar eerste boek uitgegeven "Flying Solo". We kennen elkaar al bijna zo lang als ik op internet kom, dus dat zijn al aardig wat jaren. Ik denk dat ik toen nog bij het NLR werkte.
Ze heeft in het verleden al eens een manuscript naar me toegestuurd om lezen en dat is me prima bevallen. Als ik de beschrijving van het boek goed gelezen heb, dan lijkt dit boek in ieder geval niet op dat verhaal. Ik zal het boek dan ook zeker bestellen en het met belangstelling lezen. Daarna zal ik ook wel een recensie toevoegen op mijn pagina hier.

Het andere boek dat ik vandaag aan de lijst toevoeg is het laatste boek van Voskuil dat ik nog moest lezen, Onder andere. Een verzameling korte verhalen, schetsen en impressies.

Het boek is volledig in lijn met zijn andere werk. Hij observeert ongelooflijk precies en weet het vervolgens genadeloos op te schrijven. Daar komt hij mee weg omdat hij zichzelf misschien nog wel genadelozer aanpakt in zijn boeken dan hij anderen behandelt. Je merkt trouwens in zijn schrijfstijl wel of hij in zijn beginperiode of aan het eind van zijn carrière geschreven heeft. Op latere leeftijd vind ik hem wat melancholieker en beschouwender worden. Maar ik ken weinig schrijvers in Nederland die zo genadeloos hun eigen gestuntel kunnen beschrijven. Lees daar het korte verhaal over een fietstocht terug uit Breda maar voor.
Wat ik verder ook leuk vind is dat je in deze verzameling allerlei verbanden met zijn andere boeken terugvindt. Uiteraard zijn er wat verwijzingen naar de diverse boeken, maar omdat ik nog niet zo lang geleden zijn laatste boek, De Buurman, heb gelezen, kom ik ook een paar verwijzingen naar dit boek tegen, waaronder dus de voornoemde fietstocht.

Het laatste boek van Han Voskuil, De buurman, is weer een fraai werk. Sinds ik met het Bureau begonnen ben, al weer flink wat jaren geleden, kan ik genieten van zijn licht cynische observaties en zijn genadeloze duiding van goede en kwalijke karaktertrekken bij alle personen in zijn boek. Verder schrijft hij klein en gedetailleerd, maar absoluut niet saai. Een licht onderkoelde humor is in zeer veel scènes terug te vinden. De observaties zijn raak, vaak grappig, soms pijnlijk (niet in de laatste plaats voor zichzelf) en laten zien dat Voskuil altijd op zoek is naar het waarom van het handelen van de personen in zijn boeken.

Dit boek gaat over de relatie van Voskuil en zijn vrouw met de bovenburen, een stel mannen. Deze relatie wordt tot op het pijnlijke af gefileerd en onderzocht en ook nu weer schroomt hij niet om al het moois en lelijks van zijn eigen karakter en zijn relatie met zijn vrouw te beschrijven.

Wat mij betreft een absolute aanrader dus, dit boek, maar mocht je met één van zijn eerdere boeken al problemen gehad hebben, dan zou ik dit boek laten liggen. De stijl van schrijven is namelijk niet anders dan je van Voskuil gewend bent.


Tijd voor een volgend boek. Op aanraden van Corinne ben ik met De Stemmen van de Panamo begonnen.

Een prachtig boek over de gebeurtenissen in een klein Spaans dorp in de Pyreneeën ten tijde van de Spaanse burgeroorlog. Het verhaal springt wat heen en weer tussen heden en verleden (diverse verledens trouwens, er zijn een flink aantal tijdslijnen dooreen geweven). Langzaam maar zeker worden de laatste maanden van het leven van de schoolmeester in het dorp ontrafeld.
Stilistisch is het boek schitterend geschreven. In een paragraaf kan probleemloos van de ene tijdslijn naar de andere tijdslijn gesprongen worden, waarbij een gebeurtenis of document als schakelpunt kan dienen. Het duurde bij mij even voordat ik deze sprongen goed door had, maar als dat eenmaal goed zit, dan is het ruim 500 pagina's lang genieten!

Een fraai boek waar ik in begonnen ben.

Hierin wordt een langlopend onderzoek naar het gedrag van olifanten beschreven in een natuurpark in Kenia. Heerlijk om wat meer over deze machtige dieren te weten te komen. Het is fraai om te leren dat het hele intelligente en sociale dieren zijn.
Dit is niet een boek dat ik in 1 ruk uit lees, maar gewoon elke keer weer even een stukje. Of ik kijk gewoon even plaatjes, want er staan fantastische foto's in.

Een experiment met verschillende tabbladen om mijn interesses wat te ordenen.
Eerst maar een blad over lezen.