Zaterdagavond

Gisteren trakteerde lief me op een diner bij Seinpost. Afgelopen week was ik jarig en in plaats van cadeaus geven we elkaar al jaren een etentje. Het eten was weer heerlijk, maar daar gaat het deze blog niet over.

Op weg naar de tramhalte liep een gezin met twee kinderen voor ons. Opeens zien we de kinderen naar een
verlicht raam spurten en schaamteloos naar binnen staren. De ouders stonden er wat bij te kijken en een beetje te grinniken. Toen wij ze voorbij liepen, begrepen we ook waarom de kinderen zo schaamteloos stonden te kijken. In het huis werd Sinterklaas gevierd en de Sint en zijn Pieten waren heel duidelijk te zien. Het was prachtig om te zien hoe de kinderen geen enkele remming hadden en gewoon naar de Sint stonden te kijken. Volgens mij moet het ook een prachtig gezicht vanuit het huis geweest zijn, die twee kopjes boven de vensterbank.

Na de tramrit en een korte wandeling zaten we in Seinpost aan tafel. Komt er even later een groepje van vijf personen binnen en de dames in het gezelschap hadden allebei een hondje bij zich. Van die kleine schoothondjes, ik weet de naam niet precies. Maar goed, best wel apart om in een dergelijk restaurant gewoon met honden binnen te lopen. Het waren duidelijk bekenden van het restaurant, want er werd probleemloos een stoel bijgeschoven voor de honden. Ze moesten wel een stoel delen, ik denk dat ieder zijn eigen stoel ook het personeel wat te gortig werd.
De rest van de avond hebben de hondjes zich trouwens voorbeeldig gedragen en ik kan me voorstellen dat de heren aan tafel wat jaloers waren. De dames hadden namelijk erg veel aandacht voor de dieren.

Oh ja, had ik al gemeld dat ik spruiten en zuurkool heb gegeten tijdens de maaltijd? Sterker nog, het was een van de smakelijkste gangen van het menu.