Eenmaal op de bodem van de kloof aangekomen gaan we op zoek naar het punt waar de gids de chimpansees de vorige middag voor het laatst gezien heeft. Ze legt uit dat ze een nieuwe track altijd op de laatste vindplaats begint. Daarna proberen we een spoor van de chimps te vinden. Bij een wankel houten bruggetje over het riviertje moeten we even wachten. De gids steekt over en zoekt aan de andere kant naar sporen. Ze komt terug en zegt dat we aan deze kant kunnen blijven. Daar zijn we niet rouwig om, want in onze fantasie zitten de krokodillen al met servetten om op ons te wachten in die rivier.
Binnen 5 minuten hoor ik voor het eerst het geschreeuw van chimpansees. Die beesten maken een herrie zeg! De groep begint wat zenuwachtig te worden. We komen in de buurt! Weer een paar minuten zien we ineens een chimpansee op het pad voor ons lopen. Hij komt ons tegemoet en stopt om eens op zijn gemak te kijken wat voor gekken er nou weer in zijn bos rondlopen. Onze groep rouleert snel van plek om de chimpansee te zien en wat plaatjes te schieten. Nadat iedereen aan bod is geweest loopt de chimpansee het bos weer in en blijkt hij het begin van een groep van in totaal 6 exemplaren te zijn. We genieten met volle teugen, zeker als we zien dat één van de moeders met een jonkie op haar rug loopt. Als alle chimpansees uit beeld zijn verdwenen gaan we achter ze aan. Iets verder op het pad komen we iets te dicht bij ze en een van de mannetjes komt dreigend op ons af. Onze gids komt onmiddellijk naar voren en houdt de chimpansee op afstand. Ze kalmeert hem uiteindelijk ook. De chimpanseefamilie is aan bezoek gewend en ze kennen de gids goed. Vandaar dat ze ons hierna gewoon vertrouwen. Uiteindelijk stoppen we op een plek waar hoog in de bomen drie leden van de groep zitten te eten. Corinne staat vlak bij een boom foto’s te maken als een chimpansee naar beneden komt. Als hij de boom verlaat, is hij zo’n 4 meter van haar vandaan.
Hij
gaat iets verder in het struikgewas ontspannen liggen. We krijgen heel ruim de
tijd om foto’s te maken, vanaf diverse plekken. Je zou bijna denken dat deze
plek speciaal voor een fotoshoot gekozen is. Als je eenmaal een chimpansee familie gevonden hebt tijdens de track, mag je er hooguit een uur bij blijven. Dit moet er voor zorgen dat hun natuurlijk gedrag niet al te zeer verstoord wordt. Als iedereen echt alle mogelijke plaatjes heeft geschoten (geloof me, er zijn honderden foto’s van deze chimpansee gemaakt), gaan we nog even een stukje terug op het pad. Daar zitten nog twee andere leden van de familie en die willen we ook bekijken. We hadden namelijk al eerder wat heen en weer geschreeuw tussen ‘onze’ chimpansees en die andere groep gehoord.
Bij deze groep blijven we ook nog even en maken nog maar wat foto’s. Daarna is het een kleine klim weer de kloof uit en we staan op de weg. De gids had onze chauffeurs al gebeld, dus die komen bijna tegelijkertijd met ons aan. Gerald kijkt ons alleen maar aan en steekt dan zijn duim omhoog. Hij kan aan onze glimlach zien dat we de chimps uiteindelijk toch gezien hebben.
Als de eerste verhalen eenmaal gedeeld zijn merk ik dat ik de ontmoeting met de chimpansees een hele emotionele ervaring heb gevonden. Je merkt direct dat we nauw aan elkaar verwant zijn en aan allerlei dingetjes kan je zien dat ze intelligent zijn. Sommige maniertjes van ze (zoals het poseren voor de foto’s) zijn angstvallig herkenbaar voor ons mensen. Ik ben heel, heel erg blij dat we de tweede tracking hebben geboekt en uiteindelijk toch nog uitgebreid oog in oog met deze apen hebben mogen staan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten