FBTO

Maandagochtend kwart over 8:

"Goedemorgen, FBTO klantenservice, met Clothilde. Wat kan ik voor u doen?"
"Goedemorgen, met Ron. Ik kreeg vorige week een brief van jullie dat ik mijn verzekering wilde opzeggen, maar ik ben me van geen kwaad bewust. Nadat ik de brief gelezen had, heb ik meteen met de klantenservice gebeld om uitleg te vragen, en toen bleek dat ik de rekening vergeten was te betalen."

 "Dat kan de beste overkomen, natuurlijk. Het is mij namelijk ook wel eens gebeurd *grinnik*. Maar wat kan ik nu doen voor u?"

 "Volgens jouw collega van vorige week kan ik gewoon weer een nieuwe verzekering bij jullie afsluiten. Ik heb ook meteen het restant bedrag dat voor de oude verzekering nog open stond betaald."

 "Ik zal eens even kijken wat ik voor u kan doen. Maar ik moet u wel waarschuwen, we hebben op het moment een storing in het systeem, dus ik kan uw verzoek niet meteen afhandelen. We kijken wel hoe ver ik kom en dan handel ik de rest later wel af. Wat is uw geboortedatum?"

 "(censuur)"

 "Oh wat leuk, u wordt dit jaar dus ook (weer censuur). Ik ben ook in dat jaar geboren namelijk. Maar goed, ik zie hier uw contact details. Kloppen die allemaal nog? Wat ik nu nog wel kan doen is even uw kredietwaardigheid checken. *korte pauze* Nou, dat is geen enkel probleem hoor, ik kan de verzekering gewoon opnieuw voor u afsluiten. Maar ja, zoals ik al zei, we hebben systeemstoring en dat kan best nog wel even duren. Weet u wat, ik bel u wel terug zodra het systeem weer helemaal op orde is en dan handelen we alles even af. Ik geef u dan meteen mijn naam door, zodat u weet met wie u gesproken heeft en als er iets is kunt u naar mij vragen. Als de storing erg lang duurt, ik werk namelijk maar tot 5 uur vanmiddag, dan geef ik alles door aan een collega en die belt u dan vanavond terug.
Op welk nummer kan ik u bereiken vandaag? Ik zie hier op het display een mobiel nummer, is dat goed? "

"Ja hoor, daar ben ik overdag op te bereiken. Maar na half kan je beter mijn thuis nummer gebruiken: (wederom censuur)."

"Ok, prima, zodra ik weer in het systeem kan, bel ik u terug en handelen we het verder af. Mijn naam is trouwens Clothilde, mocht u naar me willen vragen. Een prettige dag nog, verder en hopelijk tot snel horens."

"Ja, u ook nog een prettige dag en alvast bedankt voor de vriendelijke service."

"Geen dank, ik ben blij dat u zoveel geduld met ons heeft."

Maandagmiddag, 4 uur:

"Goedendag, met FBTO verzekeringen, u spreekt met Clothilde. We hebben eerder vandaag contact gehad en ik kan momenteel weer in het systeem. Schikt het u nu even om de aanvraag in orde te maken?"

... enz. enz. enz. ...



Ik ben oprecht blij dat er nog steeds mensen zijn die weten wat service inhouden. Het is mijn eigen fout geweest om de rekening te vergeten, maar op deze manier geholpen worden bij een service desk is een verademing om mee te maken. Clothilde (u als lezer begrijpt dat ik haar naam angstvallig geheim hou!), chapeau!!! FBTO mag trots op je zijn.

Seine

In al die jaren dat ze in Parijs is geweest, heeft mijn lief nog nooit een boottocht op de Seine gemaakt. Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen tijdens onze laatste trip naar Parijs.

We vinden een leuke, kleine maatschappij op het Île de la Cité, bij de Pont Neuf. Bij aankomst blijkt de eerstvolgende boot over 5 minuten te vertrekken, dus we hoeven niet lang te wachten.
Eenmaal aan boord zoeken we een plek aan de reling en in de zon. We zitten twee rijen achter een stel met twee kinderen. Het blijken Amerikanen te zijn.

Vrij vlot na het vertrek beginnen een aantal mensen aan boord een andere plek te zoeken, om de ideale plek voor foto's van al die Parijse bezienswaardigheden te hebben. De kinderen voor ons denken daar heel anders over en die zijn na een minuut of 10 wel klaar met de tocht. Ze besluiten om zich eens lekker te gaan vervelen. Ik kan me dat ook wel voorstellen, zo'n grote, drukke stad voor kleine kinderen. Ongetwijfeld hebben ze ook nog wat last van jet-lag. De moeder verhuist een rij naar voren en vader schuift wat verveeld aan bij de kinderen. Hij zit op zijn gemak en houdt met minimale inspanning zijn kinderen in de gaten. De kinderen zijn duidelijk gewend om met gejank en gejengel hun zin te krijgen, want er wordt ze regelmatig wat te eten toegeschoven om ze stil te houden. Ikea-ouders noem ik dat in gedachten.

Wij zitten ondertussen lekker relaxed in de zon en genieten van het uitzicht op Parijs vanaf de Seine.  Ondertussen komen een paar oudere dames voor de moeder zitten en staan, duidelijk tot haar ongenoegen. De moeder gaat nu wat zwerven, schuift van rij naar rij. Af en toe zit ze bij de kinderen, dan weer in de rij daarvoor of ze komt op de rij direct voor ons zitten. Na een half uur is de onrust uit haar kont verdwenen en blijft ze recht voor mijn lief zitten. Die is daar niet al te blij mee, want de dame is nogal draaikonterig en stuitert flink heen en weer in de stoel, waarbij de knieën van mijn lief niet ontzien worden. Haar knieën worden blauwer en haar humeur past zich navenant aan.

Vervolgens maakt de vader, zittend naast de twee jengelende kinderen, de oudere dames voor hem op niet mis te verstane wijze duidelijk dat hij het niet prettig vindt dat zij voor zijn neus staan en hem het uitzicht ontnemen. Het komt nogal bot en grof over, zoals hij "Pardon!" zegt. De dames kijken wat beteuterd en gaan toch maar zitten.

Mijn lief krijgt nu zo langzaam stoom uit haar oren en begint wat te mopperen over arrogante Amerikanen en hoe ze denken dat de hele wereld wel naar hun pijpen danst omdat ze nu eenmaal geld hebben. Ik ben het met haar eens dat bij dit stel het rekening houden met een ander wel duidelijk eenrichtingsverkeer is. Zij zijn de ontvangende partij in dit geval.

Maar we laten uiteindelijk de pret niet drukken en genieten gewoon van de boottocht op de Seine. Het zonnetje schijnt, we genieten lekker van een kort bezoek aan de stad en verheugen ons op het diner vanavond met een paar Parijse vrienden van ons. Wat wil je nog meer....

Visum

We hebben zojuist de visumaanvraag gedaan voor de komende vakantie naar Rwanda. Lekker makkelijk via Internet en we krijgen binnen drie dagen een reactie. Dan merk je toch dat de artikelen in de Volkskrant de laatste tijd over Rwanda kloppen. Het land ontwikkelt zich razendsnel en richt zich vooral op de dienstensector (vooral IT). Dat wil nog niet zeggen dat het een volledige democratisch land is, maar er lijkt een goed begin gemaakt te zijn na de verschrikkingen tussen de Tutsi's en Hutu's.

Wij gaan naar Kigali, om o.a. het genocide museum te bekijken. Daarna door naar de vulkanen, om berggorilla's te gaan kijken. Hopelijk lukt dat na een niet al te zware wandeling, maar dat weten we pas als we ter plaatse zijn.

Eerst nog maar wat werken, die vakantie komt er snel genoeg aan, maar met de visumaanvraag de deur uit, begint het wel te kriebelen......

Afwijzing

Ik loop door Parijs, op zoek naar een leuk restaurant om te eten. Aangezien ik voor mijn werk in de stad ben, zal ik vanavond alleen moeten eten. Er is volop keuze, maar het valt me zwaar. Uiteindelijk ga ik in een kleine brasserie op de Rue de Sèvres zitten, vlak bij het raam. Bij het binnengaan twijfel ik nog even of ik op het terrasje buiten zal gaan zitten, maar de containers voor de deur zijn geen aantrekkelijk uitzicht.


Terwijl mijn bier wordt gebracht (Leffe blond) bestel ik wat lamskoteletjes en een karafje wijn. Buiten gaat ondertussen een jong stel zitten. Ze gaan zo in elkaar op dat het uitzicht ze geen ene bal uitmaakt. Mijn eten wordt gebracht, samen met de wijn. Terwijl ik wat rondkijk, zie ik dat het stel buiten een fles witte wijn heeft besteld. Deze wordt opengemaakt en bij heb neergezet. De jongen proeft de wijn en wenkt de ober. Ik versta niet wat er gezegd wordt (maar dat heeft niets met het glas tussen mij en de conversatie te maken), maar het is me duidelijk dat de wijn wordt teruggestuurd. De serveerster verblikt of verbloost niet en trekt een nieuwe fles voor ze open en brengt deze naar buiten. Deze tweede poging wordt wel gewaardeerd door het jonge stel.

Ondertussen ruikt en proeft de serveerster aan de teruggestuurde wijn en ze is het duidelijk niet eens met het jonge stel. De wijn wordt aan diverse stamgasten gegeven om te ruiken. Ze pakt er zelfs wat glazen bij, zodat de vaste gasten ook kunnen proeven. De afkeuring voor het terugsturen van de wijn wordt steeds duidelijker aan de bar. Ik zie het hele tafereel met een glimlach aan en moet denken aan een verhaal dat ik jaren geleden hoorde over een zakenman die standaard in een duur restaurant de eerste fles wijn terugstuurde, om indruk op zijn zakenrelaties te maken.

Het jonge stel? Dat heeft volgens mij geen moment doorgehad dat ze zoveel commotie in de bar hebben veroorzaakt, daarvoor waren ze te jong, te verliefd en in Parijs.