Seine

In al die jaren dat ze in Parijs is geweest, heeft mijn lief nog nooit een boottocht op de Seine gemaakt. Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen tijdens onze laatste trip naar Parijs.

We vinden een leuke, kleine maatschappij op het Île de la Cité, bij de Pont Neuf. Bij aankomst blijkt de eerstvolgende boot over 5 minuten te vertrekken, dus we hoeven niet lang te wachten.
Eenmaal aan boord zoeken we een plek aan de reling en in de zon. We zitten twee rijen achter een stel met twee kinderen. Het blijken Amerikanen te zijn.

Vrij vlot na het vertrek beginnen een aantal mensen aan boord een andere plek te zoeken, om de ideale plek voor foto's van al die Parijse bezienswaardigheden te hebben. De kinderen voor ons denken daar heel anders over en die zijn na een minuut of 10 wel klaar met de tocht. Ze besluiten om zich eens lekker te gaan vervelen. Ik kan me dat ook wel voorstellen, zo'n grote, drukke stad voor kleine kinderen. Ongetwijfeld hebben ze ook nog wat last van jet-lag. De moeder verhuist een rij naar voren en vader schuift wat verveeld aan bij de kinderen. Hij zit op zijn gemak en houdt met minimale inspanning zijn kinderen in de gaten. De kinderen zijn duidelijk gewend om met gejank en gejengel hun zin te krijgen, want er wordt ze regelmatig wat te eten toegeschoven om ze stil te houden. Ikea-ouders noem ik dat in gedachten.

Wij zitten ondertussen lekker relaxed in de zon en genieten van het uitzicht op Parijs vanaf de Seine.  Ondertussen komen een paar oudere dames voor de moeder zitten en staan, duidelijk tot haar ongenoegen. De moeder gaat nu wat zwerven, schuift van rij naar rij. Af en toe zit ze bij de kinderen, dan weer in de rij daarvoor of ze komt op de rij direct voor ons zitten. Na een half uur is de onrust uit haar kont verdwenen en blijft ze recht voor mijn lief zitten. Die is daar niet al te blij mee, want de dame is nogal draaikonterig en stuitert flink heen en weer in de stoel, waarbij de knieën van mijn lief niet ontzien worden. Haar knieën worden blauwer en haar humeur past zich navenant aan.

Vervolgens maakt de vader, zittend naast de twee jengelende kinderen, de oudere dames voor hem op niet mis te verstane wijze duidelijk dat hij het niet prettig vindt dat zij voor zijn neus staan en hem het uitzicht ontnemen. Het komt nogal bot en grof over, zoals hij "Pardon!" zegt. De dames kijken wat beteuterd en gaan toch maar zitten.

Mijn lief krijgt nu zo langzaam stoom uit haar oren en begint wat te mopperen over arrogante Amerikanen en hoe ze denken dat de hele wereld wel naar hun pijpen danst omdat ze nu eenmaal geld hebben. Ik ben het met haar eens dat bij dit stel het rekening houden met een ander wel duidelijk eenrichtingsverkeer is. Zij zijn de ontvangende partij in dit geval.

Maar we laten uiteindelijk de pret niet drukken en genieten gewoon van de boottocht op de Seine. Het zonnetje schijnt, we genieten lekker van een kort bezoek aan de stad en verheugen ons op het diner vanavond met een paar Parijse vrienden van ons. Wat wil je nog meer....