Bwindi National Park, deel 2

We beleven hier te veel om in één blog te vertellen, dus hierbij de avonturen van de tweede dag.

Allereerst moet ik mezelf corrigeren. De apen die we gisteren rond de lodge zagen waren l’Hoest’s apen. Ik heb weer wat geleerd vandaag. :)

De ochtend van de tweede dag doen we een vogelwandeling met Peter. Weer een mooie tocht door het oerwoud, maar het trage tempo is slopend voor mijn rug. Echt, je loopt sneller in de Spuistraat op zaterdagmiddag bij het winkelen dan bij een vogelwandeling! Vogels kijken doe je met al je zintuigen, dus niet alleen met je ogen, maar bijvoorbeeld ook met je oren. Allereerst luister je op de roep van de vogels en kijkt naar beweging in de takken of bladeren. Daarna heb je een idee waar de vogel zit en kan je gericht op zoek gaan naar de vogel. Heb je die eenmaal in het zicht met je verrekijker, dan moet je hopen dat ie een tijdje stil blijft zitten, zodat je kan analyseren welke vogel het precies is. Peter is daar, als ervaren vogelaar heel goed in, maar voor ons moet hij heel lang stil zitten. En dan heb ik het nog niet eens over het proberen om ze op de foto te krijgen! Dat is pas echt monnikenwerk gecombineerd met engelengeduld.
Maar de wandeling was schitterend en ik heb genoten van het landschap om ons heen.

Na de lunch worden we opgehaald door een gids van de lokale Bohuma gemeenschap. Hij zal ons de komende 3 uur rondleiden. Onderweg vertelt hij van alles en nog wat over de lokale gewoonten en gebruiken en legt uit hoe de mensen de dagelijkse kost verdienen. We horen veel over koffie, thee en bananen, de producten die iedereen in de gemeenschap wel verbouwt. Deels voor eigen gebruik en deels voor de verkoop. Het landschap waar we doorheen wandelen is echt schitterend. Aan de ene kant landbouwgebied op de flanken van de bergen en aan de andere kant het oerwoud. Een mooi contrast.
We stoppen bij een medicijnman, die, in het Frans (!), het gebruik van de lokale kruiden uitlegt en hoe hij zijn patiënten behandelt. Alle kruiden groeien in zijn eigen tuin. Net voordat hij klaar is, begint het te regenen, en niet zo’n beetje ook. We besluiten om maar even in de hut te blijven zitten, totdat de ergste regen voorbij is.
De volgende stop is een lokale bananenbrouwer. Hij maakt geconcentreerd vruchtensap van de bananen en maakt daar vervolgens bananenwijn en bananen gin van. We mogen het allemaal proeven (kleine nipjes, want we moeten nog een eind wandelen) en het smaakt allemaal prima. De dranken worden handmatig gemaakt en het sap wordt al stampend door een sterke man in zo’n 1,5 á 2 uur uit de bananen geperst. Lijkt me geen eenvoudige klus.
Vanwege de regen staat Peter bij de kerk op ons te wachten en rijdt ons naar de laatste stop, de pygmee stam. Hier worden ons wat hutten getoond die ze vroeger in het regenwoud gebruikten en we worden getrakteerd op zang en dans. Toen Bwindi een nationaal park werd, werden deze pygmeeën geherhuisvest buiten de parkgrenzen. De locatie die we bezoeken is dan ook speciaal  voor toeristen gebouwd. Ze wonen zelf in wat luxere huizen tegenwoordig.

Vooruit, voor de fans van Ankole koeien die mijn blog lezen: