Bwindi National Park, deel 1

Nee, we gaan hier niet op zoek naar de berggorilla’s. Die hebben we de vorige keer in Rwanda al gezien. Deze keer wandelen we gewoon wat in het park en hopen leuke en mooie dingen te zien. We zijn hier in totaal twee dagen, dus dat wordt flink wandelen.

We staan de eerste dag vroeg op om een natuurwandeling te maken. Het doel is om de watervallen in het park te bekijken, een wandeling van zo’n 3-4 uur, afhankelijk van de conditie. En in ons geval is het ook afhankelijk van de vogels die we tegenkomen. In het eerste stuk stoppen we nog regelmatig voor vogels en zien we zowaar ook nog wat apen, zwarte colobus apen en roodstaartapen. Het park is niet alleen bekend om de berggorilla’s, want er zijn in totaal zo’n 12 apen soorten in het park te vinden.
Zodra we van het hoofdpad afgaan en echt de jungle induiken is het gedaan met de vogelpret. We klimmen, klauteren, glibberen en glijden ons een weg door het bos. Het is continu opletten waar je je voeten neerzet want voordat je het weet ga je onderuit op de glibberige ondergrond. Ik vind het heerlijk om wat inspannends te doen vandaag, even lekker dat luie zweet eruit werken na een paar dagen zitten in auto en boot. De beloning is ook fraai, want de watervallen die we zien zijn zeker het bekijken waard.

Op de terugweg vallen er een paar spatjes regen op ons. Het is niet voor niets het regenwoud natuurlijk. Maar de overlast valt mee, ik hoef mijn regenjas niet aan te doen.

Na de lunch vraagt een van de personeelsleden van de lodge of we de apen in de tuin gezien hebben. Nee dus. Wij met de fototoestellen naar de rand van het terras, foto’s maken van een paar zwarte colobus apen. Het blijkt uiteindelijk een enorme familie te zijn, die doodgemoedereerd de bomen en de trappen van de lodge over nemen. We weten af en toe niet waar we moeten kijken met al die apen om ons heen. De fotocamera’s maken overuren en we schieten flink wat fraaie foto’s en ook wat video’s. Uiteindelijk gaan we naar onze kamer terug en dan blijkt een flink deel van de groep op haar dooie gemak voor onze kamer te zitten. Langzaam lopen we verder, ondertussen nog meer foto’s makend. Eenmaal bij de kamer aangekomen, blijven de apen in de bomen rond onze kamer en op ons dak zitten. Ze hebben er duidelijk geen moeite mee om zo dicht bij mensen te zijn, maar ze zijn wel heel alert op ons.