Tandsteen

Truus heeft last van tandsteen, vooral aan de tanden achterin haar mond. Vorig jaar ontdekten we het (bruinige en brokkelige tandjes) en de dierenarts liet toen zien hoe dit redelijk makkelijk te verwijderen is. Nagel er achter haken, wat kracht zetten en dan komt het tandsteen los en verschijnt weer een mooie witte tand. 

Makkelijker gezegd dan gedaan kom ik nu achter. Allereerst is Truus een stuk minder onder de indruk van mij dan van de dierenarts, dus ze protesteert wat fanatieker. Maar ze blijft een voorbeeldig poesje, want het protest wordt niet gewelddadig. Daarnaast moet je goed de slag hebben, want het tandsteen zit steviger vast dan je denkt. Omdat het ook helemaal tot aan het tandvlees loopt (dat ziet er ook rood en geïrriteerd uit), kom je nogal makkelijk tegen het tandvlees aan en dan begint ze een klein beetje te bloeden. Niet leuk allemaal, maar ja, het tandsteen laten zitten is ook geen optie.


Ik heb nu één kant helemaal gedaan en de andere kant voor de helft. Nog een paar pogingen en dan heeft ze weer een mooi gebit. Ik doe het heel voorzichtig aan, want ik wil haar ook niet al te zeer frustreren. Maar ze blijft voorbeeldig, want heel snel na de behandeling komt ze weer gewoon lief kopjes geven en bij me snorren.

Als de laatste stukjes eruit zijn, dan ga ik op zoek naar brokjes die tandsteen vorming voorkomen. Kan ik haar daar ook wat van voeren, zodat het in de toekomst (hopelijk) niet meer nodig is om haar tanden weer te grazen te nemen.