donderdag 22 maart 2012

Fietser

Wederom een fraaie ochtend om naar het werk te fietsen. Een klein beetje tegenwind, waardoor je het gevoel krijgt net iets langzamer te gaan. Maar aan de tijd die ik over de rit naar mijn werk heb gedaan is dat niet te merken.

Een deel van mijn route leidt langs de Vliet tussen Delft en Rijswijk. Redelijk vrij van auto's, dus lekker fietsen, zeker met zo'n zonnetje. Ter hoogte van TNO zag ik echter een fietsster langs de kant van de weg staan. Ze had een mobiele telefoon tegen haar oor aan en huilde tranen met tuiten. Op zo'n moment voel ik medelijden met haar en vraag me af wat voor nieuws ze net heeft gekregen. Dat het heel heftig nieuws is lijkt me wel duidelijk, anders zou ze er zo niet bij staan. Mijn gedachten dwalen een beetje af terwijl ik verder fiets. Er valt volop te speculeren, maar uiteindelijk zal ik het nooit weten. Ik voelde ook niet de behoefte om het te vragen. Maar het lijkt me verschrikkelijk als je dag op zo'n manier moet beginnen. Ik moet er maar niet aan denken dat ik zo'n telefoontje zou krijgen op weg naar mijn werk.

2 opmerkingen:

  1. Tsja en wie weet hoe blij ze zou zijn geweest met een beetje belangstelling van een voorbijganger.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja... Maar ik begreep dat het bij je hebben van een stoffen zakdoek erg ouderwets is... Waar moet je dan die traantjes in opvangen?

    BeantwoordenVerwijderen