Ngorongoro

 

De Ngorongoro krater is een oude vulkaankrater is een afgesloten biosfeer waarin de hoogste concentratie wild ter wereld is terug te vinden. Het is ook een van de weinige plekken in Tanzania waar je nog een zwarte neushoorn kan vinden. Verder is al het wild er wel te vinden, behalve giraffe.

De weg er naar toe is erg mistig en regenachtig. Je voelt je in een beetje niemandsland rijden, zo dicht is de mist op veel plaatsen. Na een flinke rit komen we bij de ingang van de krater, een steile weg naar beneden. In de krater is de mist al weg en kunnen we al snel de hele krater zien. Het ziet er prachtig uit. Een soepbord noemde Corinne het en dat is eigenlijk een mooie omschrijving. De bodem van de krater is vrij vlak, met af en toe een heuveltje en wat begroeiing. Overal om ons heen zie je de kraterrand. Op sommige punten hangen de wolken als watervallen van de kraterwand af.

Vlak bij waar we de krater inkomen is een vrij groot meer, dan helemaal droog ligt op het moment. Het is dus eigenlijk een zoutvlakte geworden. Overal om je heen zie je dieren. We zien vandaag voor het eerst hyena’s, grote traps, een zwarte neushoorn met jong (maar wel van heel ver weg, zelfs met de verrekijker is het goed turen), Thomson gazelles en Grant gazelles en nog veel meer andere vogels. We hangen een tijdje rond bij de neushoorn, maar daar was geen beweging in te krijgen. We hangen ook een tijdje rond bij wat leeuwen, 4 vrouwtjes en 2 mannetjes, die met pijn en moeite hun hoofd kunnen optillen tijdens het slapen. Op een gegeven moment wordt 1 van de vrouwtjes alert. Er is een buffel in aantocht. Ze is echter niet hongerig genoeg om de gok met de buffel te wagen, dus kijkt ze nog een tijdje verlekkert naar een paar zebra’s, zonder echt een aanval te wagen.

De picnic plek is erg fraai, vlak bij een nijlpaarden poel. Bij de toiletten horen we een fraai verhaal. Nog geen uur eerder waren er twee mannetjesleeuwen die van de toiletten gebruik wilde maken. Een mannetje ging, heel braaf, het herentoilet in en pieste daar (de lucht was een uur later nog niet weg). Daarna liep hij om naar het damestoilet en slaagde er in om zich daarin op te sluiten. Eén mannetje binnen en één mannetje buiten, dus er ontstond wat onrust tussen de toeristen. Die werden allemaal hun jeeps weer ingestuurd. Toen ging er iemand het dak van het toilet op om zo met een stok de deur voor de leeuw open te maken. Die kwam er met een spurt weer uit. Jammer dat we dat nou net gemist hebben.
Direct na de lunch zien we een mooie mannetjesleeuw op de weg liggen. Hij heeft het warm, dat zie je duidelijk. Uiteraard is het druk met jeeps om hem heen, maar wij vinden een mooie plek voor wat plaatjes.

Na de krater gaan we op weg naar Ndutu Safari Lodge, op de rand van de Ngorongoro conservation area en de Serengeti. We rijden een fraaie route, waar we redelijk wat wild en heel veel Masai onderweg zien. Er dreigt regen in de nabije verte.
Tegen die donkere lucht zie ik zowaar een jachtluipaard met jong. In de Ngorongoro conservation area mag je gewoon van de route af, dus wij over het gras achter het jachtluipaard aan. Ze verstoppen zich, maar we vinden ze eindelijk toch. Het jong schiet meteen weg en die krijg ik niet op de foto. De moeder loopt ook weg, maar houdt ons tegelijkertijd in de gaten. Haar krijg ik gelukkig wel op de foto. Ik ben helemaal trots, mijn eigen gespotte jachtluipaard. Ik krijg zelfs een compliment van onze gids.

Daarna komt de regen met bakken uit de hemel. Al snel glibberen en glijden we over de zwarte modder. De bagger spat aan alle kant de lucht in. Mudi heeft het zwaar met sturen, maar weet ons ondertussen nog wel op o.a. een giraffe te wijzen. Uiteindelijk komen we in stromende regen bij de lodge aan.