Hoima

Hoima is voor ons een tussenstop op weg naar Fort Portal. De weg tussen Murchisson Falls en Fort Portal is niet geasfalteerd en daardoor kan de totale rit tussen deze twee plaatsen makkelijk 10 uur duren.
In Hoima verblijven we in een grappig hotel, het Kontiki Hotel. De tuin ligt er prachtig bij en ze hebben een mooi, uitnodigend zwembad. De hotelkamer is dan een hele kleine tegenvaller na al dit fraais. Het slaap- en zitgedeelte is ruim, maar de badkamer is klein en wel erg basic. We hebben net aan een handdouche tot onze beschikking. Het bed is echter prima, zoals eigenlijk alle bedden wel hier in Uganda.
We nemen een duik in het zwembad en drogen langzaam op. Allebei zijn we wat stil, bezig met het verwerken van de teleurstelling van de chimp walk van vanmorgen. Het is duidelijk dat het ons toch wel behoorlijk geraakt heeft dat we de chimps niet gezien hebben. We overwegen al een beetje om een tweede chimp track in onze reis te laten inpassen.
Na het opdrogen gaan we terug naar onze kamer voor een verfrissende douche. Ik zie onmiddellijk dat het toilet lekt en Corinne ruikt direct dat het de rioolkant van het toilet is. Daar willen we dus liever niet ’s nachts doorheen banjeren als we naar het toilet gaan. Als we na het douchen in de tuin een biertje gaan drinken meld ik bij de receptie dat ons toilet lekt en dat het naar urine stinkt. Ze beloven er direct naar te gaan kijken. Na een half uur komt iemand onze sleutel terugbrengen en meldt dat het probleem met het doorspoelen is opgelost. Ik kijk hem wat vreemd aan en vertel hem dat het spoelen niet het probleem is, maar dat het toilet lekt aan de riool kant. “Dan zullen jullie een ander e kamer moeten krijgen. Ik ga even langs de manager.” Een paar minuten later komt hij terug met de mededeling dat de loodgieter zegt dat er geen enkel probleem is. Het is ondertussen bijna tijd voor ons diner dus ik zeg tegen de hotelbediende dat ik na het eten nog wel even kijk of het daadwerkelijk opgelost is en dat ik vanzelf weer voor hun neus sta als dit niet het geval blijkt te zijn.
Terwijl we zitten te eten schuift Gerald aan en vraagt hoe de kamer is. We zeggen dat die prima is, afgezien van het lekkende toilet. Hij hoort het hele verhaal aan en zegt dan dat we gewoon een andere kamer moeten krijgen. Zijn voorstel is om even in onze kamer te kijken en dan met de manager in overleg te gaan. Hij neemt onze sleutel mee en iemand van het personeel loopt meteen met hem mee. Even later komen ze terug en Gerald meldt dat mijn verhaal helemaal klopt en dat we een nieuwe kamer krijgen. De hotelbediende loopt weer met hem mee om al onze spullen te gaan verhuizen. Daarna komen ze terug aan onze tafel om de nieuwe sleutel af te geven.
In onze teleurgestelde stemming zijn we helaas vergeten om foto’s te maken, dus ook nu helaas geen foto’s bij deze lap tekst.