Nacht

De nacht is zwoel. Er staat geen zuchtje wind. Om nog enige verkoeling te krijgen, hebben ze de ramen van de slaapkamer een stukje open gezet. Dat zorgt wel voor geluidsoverlast, maar de hitte wordt anders ondraaglijk, dus ze nemen het geluid van buiten voor lief. De straat waaraan ze wonen is een doorgaande weg, waarlangs, zeker op vrijdagnacht, de stappers uit de binnenstad tussen 2 en 5 uur naar huis gaan. Over het algemeen is de overlast van korte duur, omdat de mensen passanten zijn.
Ze slapen die nacht wat onrustig, maar ondervinden toch weinig last van de warmte en het rumoer. Totdat rond een uur of 4 een groepje stappers afscheid van elkaar neemt op de hoek bij hun huis. De groep praat met enigszins gedempte stem, maar dat voorkomt niet dat ons stel er wakker van wordt. Het gesprek op straat gaat ondertussen door. Zij begint een beetje kriegel te fluisteren tegen hem dat ze het onzin vindt dat zo´n groep nog uitgebreid op straat gaat staan napraten. Was dan in de kroeg gebleven.

Na een kwartier wakker liggen is hij het zat, staat op, schiet snel een t-shirt en joggingbroek aan en loopt naar het raam. Hij draait het raam wat verder open, waarmee hij de aandacht van de groep buiten trekt.
"Goedemorgen," zegt hij, "het spijt dat ik jullie op dit onmogelijke tijdstip moet lastigvallen, maar we hebben een korte vraag voor jullie." De groep kijkt hem wat verbaasd aan. "Kunnen jullie ietsjes harder praten," vervolgt hij, "want we kunnen jullie net niet verstaan. En we krijgen de indruk dat het een heel interessant gesprek is en nu we toch wakker zijn willen we daar graag naar luisteren. Alvast onze hartelijke dank." Hij draait het raam vervolgens weer dicht, kleedt zich weer uit en stapt terug zijn bed in. Zijn vrouw kijkt geamuseerd naar hem.

Een paar minuten later liggen ze weer heerlijk te slapen.

Lichtvervuiling

Vorige week lag ik 's nachts wakker in mijn hotelkamer. Het viel me op dat het best nog wel licht was, ondanks dat de gordijnen goed dicht waren. Ik begon wat beter op te letten en toen viel het me op dat er best veel apparatuur in zo'n hotelkamer is dat nog wat licht geeft. Mijn kamer had een kleine keuken, dus het klokje op de magnetron gaf wat licht. Daarnaast deed de wekker zijn best om mij bij te lichten en ook de rookmelder en de TV zorgden voor wat extra licht. Niet dat het klaarlichte dag was, natuurlijk, maar toch kon ik in dit duister gewoon mijn weg door de kamer vinden.


Na het rondkijken had ik nog niet echt veel slaap, dus ik dacht nog wat verder, want ook bij ons thuis heb je 's nachts best veel kleine lichtbronnen in huis, zoals TV, harddisk recorder, LED lamp. Al met al is het ook midden in de nacht verre van volledig duister in huis. Ik vraag me wel eens af waarom dat allemaal moet. Waarom is het zo belangrijk dat met name de elektrische apparatuur niet uit kan, maar in stand-by stand moet staan. Kunnen we nu echt die paar seconden niet wachten om een apparaat aan te zetten? En moet die stand-by dan ook nog eens met een enorme lichtbron aangegeven worden?
Wat mij betreft allemaal erg overdreven. Ik slaap graag in een zo donker mogelijke kamer, maar dat lijkt tegenwoordig wel zowat onmogelijk. De dames en heren ontwerpers van al die apparatuur wil ik graag meegeven dat ik midden in de nacht echt totaal geen behoefte heb om in het duister de 'aan' knop van mijn apparatuur te vinden. Daar wil ik echt heel graag mee wachten tot het weer daglicht is. Dus laat alsjeblieft die idiote verlichting en stand-by stand achterwege en maak het gewoon weer mogelijk om iets 'uit' te zetten. We maken ons leven al jachtig genoeg, daar hoeven de knopjes van de apparatuur echt niet aan mee te helpen.