Lente

"Goedemorgen," zeg ik, als ik bij de receptie van het hotel ben aangekomen, "ik wil graag uitchecken.
"Dat is geen enkel probleem," zegt de receptioniste. Ze begint mijn rekening op te maken. "Was alles deze week in orde, meneer van de Leijgraaf?" vraagt ze.
"Ja hoor, geen enkel probleem gehad en zoals gewoonlijk is het verblijf hier weer prima geweest."
Ik check de rekening, zie dat deze in orde is en geef haar mijn credit card om af te rekenen.
"Het is alleen jammer dat het weer deze week wat tegenviel," ging ik verder. "Somber, regenachtig en het lijkt nu zelfs een beetje te sneeuwen."
"Sneeuwen?" vraagt ze.
"Ja hoor, kijk maar naar buiten."
"Maar dat kan niet hoor."
"Nou," zeg ik, "het ziet er toch echt als natte sneeuw uit."
"Meneer, heeft u op de kalender gekeken?"
"Ja," antwoord ik, "het is eind april."
"Dan is het dus lente en kan het niet meer sneeuwen hier in Montréal, meneer."

Voorjaar

De lente komt er aan. Ik merk het aan alles in en om het huis. De zon licht het hele huis op, te beginnen aan de voorkant. Corinne kijkt vrolijker, want het eind van de donkere winterperiode komt er aan. Ramen gaan open om de frisse lucht binnen te laten en de thermostaat van de verwarming wordt lager gedraaid ("we stoken niet voor de kraaien!" om maar een klassieker van mijn oma van stal te halen). Corinne is in de weer met snoeischaar, potaarde en tuinturf. Er ligt weer een groen kussen op opa's bankje in de tuin, waar Corinne, samen met de katten, van de eerste zonnestralen op haar gezicht heeft zitten genieten. Ik mag het afval naar de ondergrondse containers brengen en  geniet dan van de warmte van de zon.

Mensen buiten zijn vrolijker en vriendelijker. De vuilcontainers voor het tuinafval zijn vol, maar iedereen lacht naar elkaar als er met deksels gerommeld wordt om toch nog wat vuil in de bakken kwijt te kunnen. Het lijkt wel of de fietsers sneller uit de grond schieten dan de krokussen op zo'n fraaie zondag.

Ja, de lente is echt in aantocht, ik voel het......