Fiets

Als een beetje ervaren fietser ken je het gevoel wel. Er komt een tegenligger aan op een wat onhandig stuk weg en allebei besluit je van richting te veranderen om toch gewoon op die bots koers te blijven.

Dat had ik vanmorgen ook. Ik was nauwelijks op weg naar het werk en rijd langs het spoorviaduct in Delft richting Rijswijk. Het spoor in Delft wordt verplaatst naar ondergronds en tegelijkertijd doet de gemeente veel onderhoudswerk aan straten, riolen en leidingen. Al deze bouwactiviteiten komen op de Spoorsingel, langs het spoorviaduct, tezamen en dat zorgt voor een rommelige situatie voor fietsers en voetgangers. De passages zijn smal en lopen over de stoep, het plaveisel is hobbelig en steekt op sommige plekken vervaarlijk uit. Overal ligt zand en als je fietst, weet je, met losliggend zand moet je niet dollen.

Ik rijd op de weg niet ver voor de wegblokkade, waardoor je op de stoel/parkeerplaats naast/onder het spoorviaduct over een smalle weg moet tot vlak bij de Gist. Er komt een tegenligger aan en je ziet hem zoeken naar een begaanbare weg tussen losse tegels, stoepranden, bergjes zand enzovoorts. Hij ziet mij ook aankomen en het is duidelijk dat we vlak bij de blokkade bij elkaar zullen komen. Mijn eerste reactie is altijd om op de juiste koers te blijven en dus rechts te blijven fietsen. Maar deze tegenligger gaat pas op het laatste moment de stoep af en komt zo direct op mijn pad terecht. Ik verschuif mijn koers wat naar links en hij (dus) naar rechts. Ik ga verder naar links, zover mogelijk op de verkeerde weghelft, om hem alle ruimte te geven. Hij doet hetzelfde (omgekeerde idee) en komt dus nog steeds op mij af. We remmen af en hij begint te glijden op het losliggende zand. Vlak voor mijn fiets ligt hij stil op de weg. Gelukkig reden we niet hard meer op dat moment. Uiteraard stop ik om te kijken of het met hem gaat, maar alles is in orde. Zelfs geen schaafwond aan zijn hand en de fiets is ook nog prima in orde. Na een kort gesprek om zeker te weten dat echt alles goed met hem is, gaan we allebei weer op pad.

Nog even over de foto. Joep heeft helemaal niets met dit verhaal te maken, maar hij vond wel dat er een plaatje van mijn fiets bij moest. Daarnaast vond hij het een heel goed ideeom , in het kader van het verhogen van het aantal hits op mijn blog, een foto van hem toe te voegen. Hij denkt namelijk dat hij een populaire kater op het internet is.