maandag 16 juli 2012

Moeder


Mijn moeder is al weer ruim 20 jaar dood. Veel te vroeg overleden indertijd, ze is 47 geworden. Het verdriet en het verlies heb ik al lang verwerkt. Alles heeft een plekje gekregen en ik heb mijn leven gewoon verder geleefd. Maar toch mis ik haar zo af en toe. Vreemd genoeg (en misschien wel niet vreemd) is dat niet op de meest geĆ«igende dagen als haar verjaardag, feestdagen of zo. Nee, het komt soms ineens zomaar uit het niets opdagen en dan mis ik haar gewoon even.

Of het gebeurt zoals vorige week, toen ze 's nachts ineens in mijn droom langs kwam. Heel levensecht, alsof ze gewoon naast me staat of zit. Dat doet ze trouwens wel vaker, zo gewoon even langs komen. Toch wel een paar keer per jaar. We kletsen dan wat over de dagelijkse dingen. Eigenlijk net zoals vroeger toen ik uit school kwam en vertelde wat we die dag gedaan hadden. Maar bij deze bezoekjes gaat het dan over de dingen van nu. Ik ben ook niet stil in de tijd blijven staan, maar ben gewoon mezelf zoals ik nu ben.

Nadat ze weer was weggegaan, lag ik er van de week nog over na te denken hoe dat nou werkt. Het lijkt wel of ik in mijn hoofd een parallelle wereld heb, waar mijn moeder door heeft geleefd. Ook ik ben daar gewoon ouder geworden. Eigenlijk lijkt die wereld bijna volledig op de gewone wereld, het enige verschil is dat mijn moeder daar nog leeft. Als ze in die wereld op bezoek komt, hebben we de tijd om bij te praten en wat te keuvelen. Ze weet dan weer wat er op dat moment in mijn leven gebeurd. Ik ben toch wel het meest aan het woord tijdens die gesprekken. Zij vraagt alleen kort wat, of knikt bevestigend. We hebben het er eigenlijk nooit over het het met haar is.

Die bezoekjes zullen mijn manier wel zijn om met haar verlies om te kunnen gaan. Ik voel me er in ieder geval prettig bij en eigenlijk word ik niet verdrietig van haar bezoekjes.

Maar het blijft een vreemd idee dat ik nu ouder ben dan zij ooit is geworden. Daarnaast vind ik het heel erg dat ze mijn lief nooit heeft leren kennen. Ik ben er van overtuigd dat die twee heel goed met elkaar over weg hadden gekund.





1 opmerking:

  1. Ja, ik vind het jammer dat ik haar nooit heb leren kennen.
    En die bezoekjes 's nachts dat herken ik ook. Mijn mamma komt af en toe ook op bezoek

    BeantwoordenVerwijderen