Afgelopen donderdag was het weer zo ver, we mochten stemmen.
Ik worstel al een paar verkiezingen met dit voorrecht. De partijen lijken meer op elkaar dan ooit en alles en iedereen lijkt steeds een beetje meer naar rechts op te schuiven. Daarnaast lijkt geen enkele politicus zich echt druk meer te maken over de langere termijn. Vooruitkijken naar de volgende verkiezingen is al lange termijn denken.
Bij de laatste landelijke verkiezingen heb ik strategisch gestemd, maar daar heb ik direct na de formatie van het kabinet wel mijn bekomst van gekregen. Da's dus ook geen oplossing voor mijn worsteling.
Voor mij is niet stemmen geen optie. Het is een recht dat voor mij zeer belangrijk is. In andere landen sterven mensen in de strijd om dit recht te verwerven. Daar wil ik dus niet lichtzinnig van afzien. Verder vind ik dat je geen recht meer van spreken hebt als je niet stemt, want je hebt dan de kans laten lopen om in ieder geval nog te proberen om iets te veranderen.
Onlangs hoorde ik over een blanco stem. Dat leek me wel een goede optie. Je maakt gebruik van je stemrecht, maar geeft tegelijkertijd aan dat je geen van de partijen die deelnemen aan de verkiezingen echt ziet zitten.
In het hokje twijfelde ik nog even maar uiteindelijk heb ik mijn formulier dus blanco ingeleverd.
Het enige jammere van deze manier van stemmen is dat mijn protest in de statistiek van de verkiezingen verdwijnt en de boodschap niet meteen duidelijk bij de politici overkomt. Vandaar deze uitleg in mijn blog (niet dat ik de pretentie heb dat ook maar één politicus mijn blog leest).
Beter zou het zijn als er een hokje 'ik vind dat geen enkele kandidaat goed genoeg is om mij te vertegenwoordigen' op het stemformulier zou staan, maar tot die wijziging is aangebracht, stem ik voorlopig maar een tijdje blanco.