Atlantic City

De afgelopen week heb ik voor mijn werk doorgebracht in Atlantic City. Nou klinkt dat leuker dan het is. Tenzij je natuurlijk van zon, strand en gokken houdt. 

Dat vind ik op vakantie al niet leuk (afgezien van de zon en een klein beetje strand), dus laat staan tijdens een zakenreis. Maar goed, je kunt niet altijd op de leukste locaties werken (mijn dagelijks werk is in Hoofddorp, dus ik weet waar ik het over heb ) en de internationale groep waar ik mee werk maakt het allemaal een stuk leuker.

Het was in ieder geval een hele ‘avontuurlijke’ week, met de orkaan Irene die in aantocht was en de aardbeving in Virginia die bij ons heel duidelijk te voelen was. Tijdens de aardbeving dachten we nog even aan een trein of een vliegtuig dat langs kwam, maar daarvoor duurde het trillen te lang. Vrij vlot na de beving moesten we allemaal naar buiten. Toen alles weer veilig was (dat was het eigenlijk al tijdens de beving, maar je kunt geen risico nemen), konden we weer naar binnen. Wij gingen gewoon door met onze vergadering, maar toen we rond 5 uur afsloten en weer naar buiten gingen, bleek dat de rest van de mensen op het kantoor al lang naar huis was. Ze waren eerder naar huis gestuurd om een inspectie van het gebouw mogelijk te maken. Alleen waren ze even vergeten om ons te waarschuwen. Maar zoals gezegd, het was veilig in het gebouw en we konden gewoon onze vergadering afhandelen.

De orkaan zorgde uiteindelijk voor meer overlast. Tijdens de eerste dagen scheen volop de zon en was het ruim 25 graden. Op donderdag sloeg het weer om en was het warm, vochtig en heel erg regenachtig. Een voorbode voor de orkaan. Vrijdagochtend hoorde we dat de regio voor de middag ontruimd moest zijn, dus hebben we het resterende deel van de vergadering maar geannuleerd. Onze gastheren konden daardoor bijtijds terug naar Washington DC voordat de echte drukte op de weg zou zijn en ik kon op mijn gemak terug richting de luchthaven van Newark om naar huis te kunnen vliegen. Geen dag te laat bleek, want 24 uur later was al het openbaar vervoer in New York stopgezet en waren alle luchthavens gesloten.

Nog even over de stad zelf. Ik vond het een heel deprimerende stad. Aan de ene kant zie je vrolijke vakantiegangers en aan de andere kant zie je lokale bevolking sappelen voor een inkomen. Je ziet bouwval naast de meest majestueuze casino’s. Echt alles is er op gericht om geld uit de zakken van de toeristen te kloppen. Veel glitter aan de boardwalk, maar meteen ook zie je schrijnende armoede. Ik werd van mijn wandeling over de boardwalk vooral een beetje droevig en dat is best knap als je in een stralende middagzon loopt en het bijna 30 graden is. Waarschijnlijk kunnen jullie wel raden dat dit soort oorden niet hoog op mijn lijst van vakantiebestemmingen staat.

Zynga

 

Op Facebook speel ik regelmatig een paar spellen. Maar ik begin me steeds meer af te vragen waarom ik dat in vredesnaam doe. Vooropgesteld, de deelname is gratis, dus klagen als een klant die voor een dienst betaald heeft is er natuurlijk niet bij. Maar de spellen worden een steeds grotere puinhoop. Allereerst gaat er verschrikkelijk veel mis in de software en dat frustreert tot op het bot. Goed, de hoeveelheid deelnemers aan die spellen kan ik me zelfs in de verste verte niet voorstellen, dus ik kan me voorstellen dat het razend moeilijk is om software te schrijven die robuust is bij deze grote hoeveelheden.

Maar dan is er nog iets anders. Er zijn behoorlijk wat mensen op Facebook die de spellen met een automatisch programma spelen. En daar snap ik dus echt helemaal niets van. Wat in vredesnaam is de lol in een computer automatisch een computerspel laten doen? Ik kan me dus al de grote hoeveelheid deelnemers aan een spel niet voorstellen, maar dit gaat mijn pet nog veel verder te boven. Het enige dat met dit soort dwazigheid gebeurt is volgens mij dat de normale spelers de spellen gewoon maar laten voor wat het is, want er is zo langzamerhand geen enkele lol meer te beleven.
Kijk maar naar mij, ik zit nu dus liever mijn blog bij te werken dan dat ik me laat frustreren door weer zo’n spel.

Nu komt ineens een andere vraag bij mij op, zou er ook een bot zijn die automatisch alle blogs op het internet lezen?

Vrijdag

 

Heftige dag vandaag. Allereerst met Corinne mee naar het Reinier de Graafgasthuis voor borstonderzoek. Eerder deze week vond ze een knobbel in haar borst en dat moet toch wel even onderzocht worden.
Een ziekenhuis betekent vooral veel rondhangen, dus we hebben meer gewacht dan daadwerkelijk een medische behandeling ondergaan (ik natuurlijk al helemaal niet). Ik ga maar niet door over de klantonvriendelijkheid van een ziekenhuis.

We werden om half 9 verwacht, en in mijn naïeve wereldbeeld betekende dat ook wel om 10 uur klaar zijn. Om half 11 had ik een afspraak voor het werk elders in Delft, dus dat naïeve denken kwam mij ook wel een beetje goed uit. Dat pakte allemaal anders uit. Ik ben tussen half 11 en 11 uur nog wel bij die afspraak geweest, maar daarna snel terug naar het ziekenhuis om de uitslagen te horen. Op de mamma poli zat Corinne nog steeds te wachten, maar uiteindelijk konden we bij de arts naar binnen komen en hoorden we gelukkig goed nieuws, geen kwaadaardige knobbels.

Dit hebben we gevierd met een hapje eten bij restaurant La Vie. Een van de betere restaurants in Delft, waar de kwaliteit van het eten nog steeds voorop staat. Ook vanavond hebben we daar weer lekker gegeten en er een mooie Rioja bij gedronken.

Daarna een afzakkertje in onze stamkroeg Bierhuis de Klomp, comfortabel naast het restaurant gelegen. De avond was heerlijk zwoel, dus wij hebben lekker buiten op het terras gezeten. Aan het eind van de tweede Westmalle Tripel komt een oude bekende van mij langslopen. Die was op weg naar binnen in de kroeg, maar hij was te verleiden tot een borrel buiten bij ons op het terras. We hadden elkaar al een tijd niet gezien, dus we namen nog wat te drinken en hebben flink bijgepraat over vakanties en cursussen die we de komende tijd gaan volgen.

Zo zie je maar weer dat een dag waar je van te voren enorm tegenop zag uiteindelijk een hele leuke dag kan worden. Dat komt natuurlijk vooral door de positieve uitslag die we in het ziekenhuis hoorden. Daar viel toch wel een last van onze schouders en konden we een hele gezellige avond aan de Binnenwatersloot hebben.

Kat en muis

 

Tijdens mijn wandeling naar het station in Delft vanmorgen kwam ik op de Buitenwatersloot een jonge zwarte kat tegen die een muisje had gevangen. Vanuit de verte zag ik de kat al wat spelen met zijn prooi en van dichtbij was duidelijk te zien dat hij op klassieke wijze de muis aan het doodspelen was. Niet leuk om te zien hoe een levend wezen een ander levend wezen doodt, maar ja, de natuur is nu eenmaal niet altijd leuk en vriendelijk.

Toen ik bijna op gelijke hoogte met de kat en zijn muis was, werd hij voorzichtig en hield me duidelijk in de gaten. Hij was niet van plan om z’n prooi aan mij te laten, dat was helder. De muis hield hij ondertussen ook goed in de gaten, want zodra die een tweetal stappen richting vrijheid had gezet, werd er weer een kattenpoot op zijn rug geplaatst.

Hoe het uiteindelijk is afgelopen tussen kat en muis weet ik niet. Ik moest gewoon doorstappen om mijn trein te halen en me in de dagelijkse sleur van woon-werkverkeer en kantoor te voegen.

Video

 

De zondag gaat loom voorbij. We keutelen wat aan na de barbecue van gisteren (erg gezellig, zie Krien d’r blog).

Ik verwerk wat video’s van onze reis naar Tanzania en wilde die nog even met jullie delen.

Straks gaan we een hapje eten in de stad en daarna naar Harry Potter.

Voorrang geven, svp:

Het maakt me niet uit met hoeveel jullie me bekijken hoor:

Foto’s

 

Zojuist een paar foto’s bewerkt en op Facebook geplaatst. Mooi excuus natuurlijk om hier nog een paar plaatjes van onze vakantie in Tanzania te plaatsen.

Moet ik natuurlijk wel opletten dat ik niet plaatjes gebruik die al eens eerder hier gezet heb (en mensen maar beweren dat een blog bijhouden eenvoudig is ).

 

En als je er nu nog geen genoeg van hebt, nog wat video’s op YouTube:

Was wel dichtbij he?